ขีระ หมายถึง (แบบ) น. นํ้านม. (ป.).
(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นข่อยนํ้า. (ดู ข่อยนํ้า ที่ข่อย).
ดู ล้อมปรวด.
ดูใน ขี้.
น. ชื่อผักที่ขึ้นปกคลุมตามต้นไม้ชายทะเล มีสีเหลืองคล้ายฝอยทอง.(พจน. ๒๔๙๓).
(ถิ่น-อีสาน) ดู ชันโรง.
[-หฺนอน] น. (๑) ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Zollingeria dongnaiensisPierre ในวงศ์ Sapindaceae ขึ้นตามป่าโปร่งที่ตํ่า ผลมี ๓ ครีบ.(๒) ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Scleropyrum wallichianum (Wightet Arn.) Arn. ในวงศ์ Santalaceae ลําต้นมีหนามแข็ง ใบอ่อนและดอกเป็นพิษอย่างแรง. (๓) ดู สําเภา ๒.
น. หน้า (ใช้ในความหมั่นไส้ รังเกียจ หรือ ดูหมิ่น) เช่น เกลียดขี้หน้าขายขี้หน้า.